ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ - Γιάννης Βόγλης: Φωτογραφικές στιγμές από τη ζωή και την καριέρα του
Επιμέλεια: Αλέξανδρος Παπαδόπουλος
Ο μεγάλος μας θεατράνθρωπος Γιάννης Βόγλης από σήμερα θα πρωταγωνιστεί στον μεγάλο θίασο του ουρανού, καθώς «έφυγε» από κοντά μας σε ηλικία 79 ετών. Νοσηλευόταν διασωληνωμένος στο Ιπποκράτειο νοσοκομείο, όπου σε διάστημα δυόμιση μηνών είχε υποβληθεί σε τρεις επεμβάσεις, καθώς έπασχε από ειλεό. Η είδηση του θανάτου του, σκόρπισε θλίψη στον καλλιτεχνικό κόσμο αλλά και σε όλη την Ελλάδα. Όλοι έχουν να πουν ένα καλό λόγο για τον αείμνηστο καλλιτέχνη.
Προσέφερε με συνέπεια και επαγγελματισμό στο ελληνικό θέατρο, την τηλεόραση και το σινεμά, δίνοντας και στα τρία τον καλύτερό του εαυτό. Ανήσυχος, αξιοπρεπής και δυναμικός, ζούσε τη ζωή με τις θέσεις, τις αντιδράσεις και τους αγώνες του.
Εμείς σαν ελάχιστο φόρο τιμής, αποχαιρετάμε τον κορυφαίο μας ηθοποιό με φωτογραφικές στιγμές από τη ζωή και την καριέρα του.
Με τον πατέρα του Δημήτρη. Πόζαραν σε επαγγελματία φωτογράφο το 1940 λίγο πριν εκείνος φύγει για τον πόλεμο. Δεν επέστρεψε ποτέ...
Στην πρώτη θεατρική του εμφάνιση στο Θέατρο Τέχνης στην παράσταση «Η άνοδος και η πτώση του Αρτούρο Ούι» (1961). Δίπλα του ο Δημήτρης Χατζημάρκος.
«Πολλοί μου έλεγαν πως έμοιαζα στον Ρότζερ Μουρ. Αυτός ήταν και ο λόγος που δεν κατάφερα να κάνω καριέρα έξω», έλεγε ο Γιάννης Βόγλης. Στο σινεμά υποδύθηκε κυρίως τον σκληρό.
Με την Αν Λόμπεργκ στην μεγάλη κινηματογραφική επιτυχία «Κορίτσια στον ήλιο» (1968). Η ατάκα του «Στάσου, μύγδαλα!» τον κυνηγούσε σε όλη του τη ζωή. «Μια δουλειά που έγινε με πολύ κέφι. Είχε ποιότητα, ευαισθησία και ήταν…ασπρόμαυρη. Ίσως αν ήταν έγχρωμη να μην είχε τόση επιτυχία», τόνισε ο ίδιος στις «Εικόνες».
Στιγμιότυπο από την τηλεταινία « Εγώ, ο Ωνάσης» στον ρόλο του θείου του Αριστοτέλη, Αλέξανδρο
Με την αξέχαστη Μελίνα Μερκούρη στην παράσταση του Καπετάν Μιχάλη.
Με τον Μιχάλη Κακογιάννη και την Ειρήνη Παπά το 1984.
Με την αγαπημένη του εγγονή Ελισάβετ σε μια από τις... αγελάδες της αθηναϊκής Cow Parade.
Στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας, όταν υποδύθηκε τον αυτοκαταστροφικό σύζυγο στον «Χορό του θανάτου» (2006-07).
Σύντομο βιογραφικό
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 30 Σεπτεμβρίου 1937. Σπούδασε στη δραματική σχολή του Πέλου Κατσέλη. Η πρώτη του εμφάνιση στο θέατρο έγινε στη θεατρική παράσταση «Η άνοδος του Αρτούρο» το 1961, υπό τη σκηνοθεσία του Καρόλου Κουν. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στον κινηματογράφο στην ταινία «Οι Υπερήφανοι». Έγινε γνωστός από την ταινία «Κορίτσια στον ήλιο» το 1968, ενώ σημαντική ερμηνεία του υπήρξε στην ταινία «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο» του Βασίλη Γεωργιάδη.
Εργάστηκε κυρίως στο θέατρο, μαζί με αξιόλογους άλλους ηθοποιούς, όπως η Έλλη Λαμπέτη, ο Αλέκος Αλεξανδράκης, ο Μάνος Κατράκης κ.ά. Εργάστηκε ως βασικό στέλεχος του ΚΘΒΕ. Φαίνεται να χρησιμοποίησε το όνομα John Miller, ενώ στο αρχείο του Εθνικού Θεάτρου αναφέρεται και ως Ι. Γκόγκλης.
Υπήρξε μέλος του θιάσου «Ανατολή» κατά τη δεκαετία του '80. Έχει πάρει μέρος σε πολλές εκδηλώσεις ως αφηγητής, ενώ έχει ασχοληθεί επίσης και με τη σκηνοθεσία.
Τον Οκτώβριο του 2009, επιλέχτηκε ως καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας από το Διοικητικό Συμβούλιο του θεάτρου.
Μέσα από δικά του λόγια
Ο Γιάννης Βόγλης δεν μιλούσε συχνά, ό,τι ήθελε να πει το έλεγε μέσα από τη δουλειά του. Σπάνιες και οι συνεντεύξεις που έδινε όπως πριν από περίπου δέκα χρόνια στο περιοδικό «Εικόνες» και στη δημοσιογράφο Μαρία Παπαθανασίου, όπου αναφέρθηκε σε στιγμές από τη ζωή και την καλλιτεχνική του πορεία. Σταχυολογούμε λοιπόν αποσπάσματα από τη συγκεκριμένη συνέντευξη.
Για τους γονείς του:
«Τον πατέρα μου δεν τον έζησα. Σκοτώθηκε στον πόλεμο όταν ήμουν τριών ετών. Η μητέρα μου παντρεύτηκε ξανά έναν σπουδαίο άνθρωπο, που με μεγάλωσε με φροντίδα και αρχές. Υπήρξε αγωνιστής, ιδεολόγος και άριστος οικογενειάρχης».
Για το μικρόβιο της υποκριτικής:
«Πήγα σε νυχτερινό σχολείο-εξαιτίας των χαλεπών καιρών έπρεπε να εργάζομαι ώστε να συνεισφέρω οικονομικά στο σπίτι… Αναζητούσα έναν τρόπο έκφρασης, έγραφα, ζωγράφιζα αλλά ακόμη δεν είχα ανακαλύψει μέσα μου τον σπόρο του θεάτρου. Μέχρι που με πήγαν σε παράσταση του αρχαίου δράματος στο Ηρώδειο. Με τις πρώτες ατάκες του πρωταγωνιστή ένιωσα κάτι να γίνεται. Τότε ήταν που συνειδητοποίησα πως το θέατρο είναι κάτι πολύ σημαντικό. Ήμουν ήδη 17».
Για την πρώτη του θεατρική εμφάνιση:
«To 1961 στα 21 μου τελείωσα τη Σχολή (σ.σ. Κατσέλη) ανάμεσα στους τρεις πρώτους και πήγα στο Θέατρο Τέχνης, όπου ο Κάρολος Κουν έκανε ακρόαση για την παράσταση «Η άνοδος και η πτώση του Αρτούρο Ούι» του Μπρεχτ. Με πήρε. Ήταν η πρώτη φορά που ο Κουν έπαιρνε παιδιά από άλλη σχολή».
Για τις φιλοδοξίες του:
«Δεν ήθελα να γίνω αμέσως πρωταγωνιστής. Τότε υπήρχε άλλη ιεραρχία και άλλη διαδικασία στο θέατρο. Υπήρχε σεβασμός. Με την πρώτη επιτυχία που έκανες δεν σήμαινε ότι είσαι έτοιμος για θιασάρχης. Ο κύκλος ήταν μικρότερος σε σχέση με σήμερα».
Για την τηλεόραση:
«Η τηλεόραση είναι η σύζυγός μου, με βοηθά να συντηρώ την ερωμένη μου, το θέατρο. Πρόκειται για ένα ισχυρό μέσο επικοινωνίας με το κοινό. Με το να το βάζεις στον τοίχο και να το καταριέσαι δεν πετυχαίνεις τίποτε. Πρέπει να βρεις τον τρόπο να το διαχειριστείς έξυπνα, ώστε να περάσεις τις ιδέες σου».
Για την αλαζονεία των νέων:
«Αν και πιστεύω πως σήμερα οι νέοι είναι ταλαντούχοι, έχουν αυτήν την αγωνία, την αλαζονεία να φτάσουν γρήγορα στην κορυφή.Και τότε υπήρχε αυτό, αλλά όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό».
Για τις γυναίκες:
«Δεν με απασχόλησε ποτέ το θέμα. Ίσως γιατί τη γυναίκα μου την ερωτεύτηκα πολύ νέος, όταν ήμουν ακόμη στη σχολή. Κάναμε δυο γιους. Έχει φοβερές αντοχές αυτή η γυναίκα. Η δουλειά μου ήταν πάνω από όλα. Κι εκείνη συμβιβάστηκε. Όχι μόνο σεβάστηκε τις επιλογές μου, αλλά δέχθηκε να κάνει υποχωρήσεις και θυσίες. Ήταν το σημείο αναφοράς μου».
Για τη φιλία:
«Για εμένα, η φιλία είναι το σημαντικότερο αίσθημα που μπορεί να νιώσει ο άνθρωπος… Ο έρωτας κάποια στιγμή περνάει. Η φιλία μένει!».
Καλό του ταξίδι...
*Οι φωτογραφίες του αφιερώματος προέρχονται από τη Μέρση Τζιμοπούλου αλλά και από το προσωπικό αρχείο του Γιάννη Βόγλη.